Bitkisel üretim yapıları; açık alanlarda üretim yapılmasını sağlayan birimlerdir.
Arazi parsellere ayrılırken öncelikle arazinin topoğrafik haritası çıkarılmalıdır.
Ulaşım maliyeti, zaman ve iş gücü kaybı açısından işletmeler ana yola uzak olmalı veya doğrudan bağlantılı olarak seçilmelidir.
İşletmede çalışacak personel ile üretim alanları birbirinden ayrı olmamalıdır.
İşletme merkezi bünyesinde; tarımsal faaliyetlerin yürütülebileceği üretim tesisleri, kontrol merkezleri, depolama alanları ve pazarlama üniteleri gibi birimler yer alır.
Işık mantar üretiminde en önemli faktörlerden biridir.
Mantar yetiştiriciliğinde hem havanın hem de toprağın nemi belirli düzeyde tutulmalı ve üretim odalarında %70-90 arasında nem sağlanmalıdır.
Seralar genellikle sabit yapılıdır.
Büyük seraların genişliği 7-10 m, uzunluğu 20-50 m, taban alanı 100-1000 m² arasındadır.
Bitkisel üretim; açık alanlarda üretim ve korunmuş alanlarda üretim olmak üzere iki şekilde uygulanmaktadır.
Meyve ve sebze depolarında sandıklar arasında 10-15 cm ve en üst sandıkla tavan arasında da en az 60 cm boşluk olmalıdır.
Genel olarak 1000 kg canlı ağırlıktaki bir hayvan için 2 m² lik gübrelik alanı yeterli olmaktadır.
Yeşil yem siloları, olabildiğince hayvansal üretim yapılarına yakın olmalıdır.
Düşey tahıl depoları (düşey silolar), ilk yatırım masrafları yüksek, toprak üzerinde yapılmış ve kapalı yapılardır.
Hangarlar, genellikle bir cephesi açık tipte yapılır.
Teras hatlarının kavisleri, tarımsal işlemlerin yapılmasına engel olmayacak şekilde 30 m'den daha az yarıçapa sahip olmalıdır.
Teraslama ile arazi yüzeyi yeniden şekillendirilir.
%60 eğimin üzerinde teraslama yapmak doğru değildir.
Teraslama çalışmaları arazinin meyilli olduğu alanlarda yapılmaktadır.
Nüfus yoğunluğunun fazla tarım alanının ise az olduğu alanlarda teraslama yapılmaz.
